RASSEGNA STAMPA ESTERA/WEB

 2020 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010  2009  2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 archivio  

The Indian military has started receiving S-400 Triumf air defense systems ordered in October 2018 from Russia.

"The supplies of the S-400 air defense system to India have started and are proceeding on schedule," Dmitry Shugaev, Director of the Federal Service for Military-Technical Cooperation (FSMTC), was quoted as saying by state-owned DD India (https://twitter.com/DDIndialive/status/1459815870662852609?s=20).

The S-400 was contracted for by India in a deal worth around $5.43 billion (INR 40,000 crore) and five squadrons would be provided to the country for tackling air threats.
The S-400 has already entered service in China and Turkey. The former has deployed two S-400 squadrons at Ngari Gar Gunsa and Nyingchi airbase in Tibet, across Ladakh and Arunachal Pradesh respectively. The first squadron will be “suitably deployed in the western sector” to tackle threats from both Pakistan and China, sources told Times of India (https://timesofindia.indiatimes.com/india/india-gets-initial-deliveries-of-russian-s-400-systems-despite-threat-of-us-sanctions/articleshow/87704342.cms) on Sunday.

As per the report, “thousands of containers and packages” of the first S-400 squadron, including two missile batteries, long-range acquisition and engagement radars and all-terrain transporter-erector vehicles are being to India through the air and sea routes. Once the delivery is complete, the S-400s will be assembled, erected and then undergo acceptance trails in front of Russian experts.

According to the Indian media, first elements of the S-400 system have reached Indian soil but all key parts are yet to be delivered. The deliveries have come ahead of President of Russia Vladimir Putin's scheduled visit to India on December 6 for a bilateral meet with Indian Prime Minister Narendra Modi.
In October, IAF Chief Air Chief Marshal (ACM) V. R. Chaudhari had said the “first regiment should be inducted within this year.”

Vyacheslav Dzirkaln, the company's deputy General director, told Interfax (https://www.militarynews.ru/story.asp?rid=2&nid=560105&lang=RU) on Saturday that India is “ready to accept, deploy and start operation of the S-400.” One batch of Indian technicians completed training in July this year while another was in the process of wrapping up its training, he added.

Threat of U.S. Sanctions

The threat of sanctions under Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) against India
(https://www.defenseworld.net/news/30671/U_S__Senators_Oppose_CAATSA_Sanctions_Against__Ally__India_for_Russian_S_400_Buy#.buying S-400s does not loom large. U.S. Senators and India Caucus Co-Chairs Mark Warner and John Cornyn urged U.S. President Joe Biden to waive these sanctions, arguing that India was an important ally and that its purchase of Russian equipment was declining. Warner and Cornyn added that the FY19 National Defense Authorization Act (NDAA) allows the President to issue a sanctions waiver if doing so is in the national interest and if it would not affect U.S.’ national security, its military operations and compromise its defense systems.

India’s PM Meets Senator Cornyn

Modi met with a high-power U.S. Congressional delegation on November 13. Official statements issued after Saturday’s meeting avoided mention of the S-400 matter. India’s Ministry of External Affairs (MEA) said the delegation led by Senator John Cornyn discussed issues related to the developments in South Asia and the Indo- Pacific region. “Prime Minister appreciated the consistent support of the U.S. Congress in deepening the India-U.S. strategic partnership,” an MEA press release said.
Following the meeting Senator Cornyn, said that both sides discussed "pandemic and supply chain stability.”

Gérard Pilvin a rénové cet ouvrage édifié à Steinseltz (Bas-Rhin). Une façonpour lui «d’honorer la mémoire des soldats morts au front».

« C’est sans doute le seul des 236 bunkers de la ligne Maginot qui a étérénové de la sorte », assure fièrement Gérard Pilvin. À 68 ans, ce retraitéde la chimie a passé ces trois derniers mois à retaper l’ouvrage, édifié en1940 à Steinseltz (Bas-Rhin). Occupé par les soldats français du 22erégiment d’infanterie de forteresse, ce bunker est recouvert d’une épaissedalle en béton d’1,20 m.

« À l’époque, on imagine que 6 hommes pouvaient tenir à l’intérieur étantdonné la hauteur de 3,80 m. Il s’agit d’un ouvrage dit auto-mitrailleuse, c’est-à-dire qu’il est doté de deux créneaux pour fusils-mitrailleurs etd’orifices pour lancer des grenades aux pieds des assaillants », explique lespécialiste.

« Je lui ai redonné son aspect originel, avant l’attaque des Allemands en juin1940 »

Fasciné par la ligne de fortifications Maginot, Gérard Pilvin a convaincu lepropriétaire du bunker de le laisser le rénover. « À la fin de la SecondeGuerre mondiale, beaucoup de ces installations militaires ont été intégréesà des demeures privées. Il me fallait donc l’autorisation du propriétaire quia même accepté de financer la rénovation à hauteur de quelques centainesd’euros », raconte Gérard Pilvin.

Une fois le feu vert obtenu, le sexagénaire a donc déblayé le bunker desronces, des lierres grimpants mais aussi des amas de détritus entreposés àl’intérieur. « Ensuite, j’ai choisi une peinture de teinte pierre pourrepeindre les façades extérieures. J’ai redonné à ce bunker son aspectoriginel, avant l’attaque des Allemands en juin 1940 », se félicite GérardPilvin. Un travail qui contribue « au devoir de mémoire. Je me portedésormais volontaire pour rénover d’autres bunkers dans la région si despropriétaires sont intéressés », lance avec le sourire l’Alsacien.

S-350 "Vityaz" air defense system

Russia’s President Vladimir Putin revealed Monday that the military will receive around 200 aircraft, 26 S-350 and S-400 air defense systems besides a number of new S500s in the coming years to counter NATO.

“This is required by the general military and political situation, including the growing intensity of NATO aviation flights near Russia, and the appearance of alliance ships with guided-missile weapons in the waters of the Baltic and Black Seas,” Putin told a meeting of the country's military chiefs in the coastal city of Sochi.

U.S. plans to deploy intermediate- and shorter-range missiles in Europe pose an additional "great danger and threat" to Russia, he added. “This is why, in accordance with the decisions made earlier, the Russian troops must additionally receive over 200 aircraft and 26 S-350 and S-400 surface-to-air missile systems in the coming years and also the latest and first serial-produced S-500 anti-aircraft missile launchers,” Putin stated.

The Russian leader added that the country will increase the share of advanced weapons in the Russian air defense and anti-ballistic missile (ABM) defense troops to 80% by 2025-2027.

"The existing pace of rearming the air defense and ABM defense troops will make it possible to bring up the share of advanced weapons and equipment to no less than 80% at the turn of 2025-2027," he was quoted as saying by government-owned TASS (https://tass.com/defense/1356711) News Agency.

Special attention should be paid to developing a centralized aerospace defense command and control system, integrating reconnaissance and aerospace attack early warning subsystems into the single information space and deploying advanced space systems, Putin stressed. "An upgraded aerospace defense system must detect all types of hypersonic and ballistic targets at large distances and be capable of destroying them along the entire flight path," the Russian president said.

Fot. 01. Kopuła bojowa 2 P7 na ciężki karabin maszynowy osadzana była w bryle schronu tak, że nie przewyższa zarysu stropu Pz.W. 598 (południowy odcinek Frontu Fortecznego Łuku Odry-Warty).

W 1934 roku przyjęto na uzbrojenie niehermetyczną 3-strzelnicową kopułę pancerną 2 P7 (niem. 2 P7 Pz.-Turm mit 3 Scharten) o klasie odporności B. Kopułę odlano ze staliwa chromoniklowego, uważanego za najbardziej odporne na przebicie rdzeniowym pociskiem przeciwpancernym. Grubość pancerza została racjonalnie zróżnicowana. Część stropowa posiadała grubość 200 mm. Natomiast w strefie narażonej na bezpośredni ostrzał ściana kopuły została wzmocniona. Waga całkowita standardowej kopuły wynosiła 37 ton. W tylnej części pancerza wykonano otwór wejściowy.

Kopuła osadzana była w bryle schronu tak, aby nie przewyższała zarysu stropu schronu (Fot. 01). Lekkie wysunięcie do przodu zapewniało pełne wykorzystanie sektora ostrzału. Świetnie sprawdzała się w schronach wybudowanych na stokach wzniesień terenu. Ze względu na wielkość była celem łatwym do maskowania i wyjątkowo trudnym do zniszczenia.

Rys. 01. Rysunek prezentujący koncepcję obracanego stołu dla podstawy fortecznej z karabinem maszynowym sMG 08 (źródło: Archiwum NARA). 1. Górna część stolika, 2. Przy-rząd ryglujący, 3. Dolna część stolika I, 4. Dolna część stolika II, 5. Kotwy, 6. Trzpień zapewniający obrót stolika i niewidoczny pedał przyrządu ryglującego, 7. Prowadnica, 8. Płaskownik pozycjonujący mocowany do posadzki, 9. Otwór ustalający w płaskowniku pozycjonującym.

Fot. 04. Wejście do kopuły 2 P7 w Pz.W. 598.

Stanowisko bojowe

Pancerzem przykryto stanowisko 7,92 mm ciężkiego karabinu maszynowego sMG 08. Wykorzystano standardowe wyposażenie takie jak podstawa forteczna dla MG 08 czy sanie, zapewniające przesunięcie podstawy fortecznej z karabinem maszynowym w położenie „spoczynkowe” lub do pozycji „bojowej”. Stacjonarny, blaszany stolik, stosowany dla stanowiska bojowego za płytą stalową ze strzelnicą np. 7 P7, uległ modyfikacji. Ustawiono go na platformie. Platforma umożliwiała obrót stolika, ustawienie go w osi każdej z trzech strzelnic oraz zaryglowanie w tym położeniu. Zamontowana para kółek w przedniej platformy ułatwiała jej obrót. Kółka prowadzone były po stalowej prowadnicy (szynie). Za obrót stolika i zaryglowanie go w osi wymaganej strzelnicy odpowiedzialny był celowniczy.

Taśmowy zajmował stanowisko po prawej stronie karabinu maszynowego sMG 08. Otwierał i zamykał otwór strzelnicy, zabezpieczony za pomocą stalowej zasuwy. W momencie otworzenia strzelnicy, celownicy przesuwał podstawę forteczną z karabinem maszynowym do saniach do przodu, aż do jej oparcia na dolnej prowadnicy zasuwy. Następnie ryglował ją w tym położeniu. Karabin maszynowy znajdował się w położeniu bojowym. Lufa MG 08 była wysunięta poprzez prostokątny zarys strzelnicy. Każda z trzech strzelnic posiadała niesymetryczny sektor ostrzału, który wynosił w płaszczyźnie poziomej 72 stopnie. Lewa części sektora posiada zaledwie 27 stopni a prawa 45 stopni.

Różnica ta była spowodowana koniecznością zachowania niezbędnej przestrzeni dla taśmowego po prawej stronie karabinu maszynowego. Koncepcję stanowiska w kopule 2 P7 prezentuje rysunek 01. Przedstawia obracany stolik pod ciężki karabin maszynowy na podstawie fortecznej według późniejszego projektu z 1937 roku.

Fot. 02. Kopuła 2 P7 widok z boku. (Pz.W. 598, odcinek południowy).

Fot. 03. Wnętrze kopuły 2 P7 w Pz.W. 598 pozbawione jakiegokolwiek wyposażenia.

Celowniczy prowadził ogień do celów wyznaczonych przez dowódcę stanowiska. Dowódca stanowiska nadzorował pole walki poprzez szczelinę obserwacyjną. Znajdowała się po prawej stronie stanowiska bojowego. Podobnie jak w przypadku strzelnicy dla karabinu maszynowego, zamykano ją przy pomocy zasuwy, przesuwanej pomiędzy dwoma poziomymi prowadnicami.

Wentylacja

Wymianę powietrza w kopule zapewniało urządzenie filtro-wentylacyjne HES (niem. Heeres-Einheits-Schutzlüfter). W przypadku opisywanej kopuły typu 2 P7 z Pz.W. 598 został umieszczony w korytarzu, tuż przed schodnią do przestrzeni bojowej. Urządzenie mogło tłoczyć powietrze z lekkim nadciśnieniem 200 mm słupka wody. Zanieczyszczone powietrze gazami prochowymi w wyniku nadciśnienia opuszczało przestrzeń bojową przez otwartą strzelnicę ckm. Nie zadbano, aby wyrzucane z komory nabojowej łuski zbierane były do gazoszczelnego pojemnika. Obsada kopuły prowadziła ogień w maskach przeciwgazowych. Przeprowadzone badania wykazały, że

Fot. 05. Widok tylnej części kopuły 2 P7 z wejściem w Pz.W. 598.

Zachowane egzemplarze

Dla nowo wznoszonych linii obronnych na wschodnich terenach Niemiec przeznaczono łącznie 39 [01] egzemplarzy kopuł 2 P7. Zachowały się dwa egzemplarze kopuł 2 P7. Nieuszkodzona kopuła, a w zasadzie tylko jej staliwny korpus, przetrwał w wysadzonym po wojnie Pz.W. 598 na południowym odcinku Frontu Fortecznego Łuku Odry -Warty.

Drugi egzemplarz, znacznie uszkodzony przez eksplozję w przestrzeni bojowej, należy do w Pz.W. 867 wchodzącego w skład grupy warownej „Lundendorff”. Dla zainteresowanych konstrukcją korpusu kopuły 2 P7, a w szczególności zmianą grubości ściany pancerza, polecam Pz.W. 669 grupy warownej „Lietzmann” w Mostkach. Kopuła została częściowo wycięta.

[01] – zgodnie z zestawieniem ilościowym pancerzy osadzonych na Wschodzie z 1944 roku (niem. Zusammenstellung der im Osten eingebauten Fest. Panzer).