RASSEGNA STAMPA ESTERA/WEB

 2020 2019 2018 2017 2016 2015 2014 2013 2012 2011 2010  2009  2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 archivio  

Iran’s indigenously-developed ballistic missiles destroyed targets located 1,800km away in the Indian Ocean on Saturday.

State-owned news agency PRESS TV (https://www.presstv.com/Detail/2021/01/17/643180/IRGC-s-ballistic-missiles-destroyenemy-warships-1,800-kilometers-away-during-drills) reported today that missiles fired from central Iran hit mock enemy warships with “pinpoint accuracy” during massive military drills.

The long-range missiles splashed down ~30km to a commercial ship and ~160km from the Nimitz aircraft carrier strike group. At least two Iranian ballistic missiles exploded on impact when they hit the ocean, sending shards of debris in all directions, Fox News (https://www.foxnews.com/world/iranian-missiles-100-miles-nimitz-strike-group-indianocean) wrote citing U.S. officials.

While 160km is well over the horizon and not visible from the aircraft carrier or its escort ships, American spy satellites orbiting high above in space tracked the missile launch from Tehran. It's not immediately clear if the AN/SPY-1 radar aboard the guided-missile cruiser escorting the aircraft carrier Nimitz tracked the launch.
Iran’s missile firing comes just days after a U.S. guided-missile submarine armed with well over 150 Tomahawk cruise missiles lurked near Strait of Hormuz.
Saturday's test was the third military exercise in less than two weeks after a naval exercise in the Gulf of Oman on Wednesday and Thursday and an army drone drill on January 5-6.

By Małgorzata Mrowiec

w przyszłości odbudować cały hangar Anna Kaczmarz

Pod Kopcem Kościuszki zrekonstruowano fundamenty XIX-wiecznego hangaru artyleryjskiego w Bastionie I, który znajduje się po lewej stronie od głównej bramy wjazdowej na kopiec. - W przyszłości chcielibyśmy odbudować ten hangar iwykorzystać jego przestrzeń - informuje Komitet Kopca Kościuszki.

Miniony rok był kolejnym rokiem, kiedy u stóp kopca zajmowano się rewitalizacjąi zagospodarowaniem terenów pomilitarnych po zniszczonych (rozebranych po II wojnie) elementach fortu nr 2 "Kościuszko". Inwestorem prac jest Zarząd BudynkówKomunalnych. Rewitalizacja ma Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.

Komitet Kopca Kościuszki przypomina natomiast o swojej inicjatywie odbudowania całegohangaru, który miał dwie kondygnacje i zielony (porośnięty trawą) dach.

"Naszym marzeniem jest, aby w tym miejscu mógł powstać Instytut Kościuszkowski - jednostka, której działalność byłaby skupiona wokół postaci i spuścizny Tadeusza Kościuszki oraz kultywowania i popularyzacji tradycji kościuszkowskich. Wiemy już, że nie będzie łatwo, ale jesteśmy zdeterminowani, aby ten cel osiągnąć"  - napisali przedstawiciele Komitetu na profilu facebookowym Kopca Kościuszki.

W hangarze Bastionu I, budowli obronnej wzniesionej w latach 1850-56, znajdowały sięniegdyś działa, z których mógł być prowadzony ostrzał. Budynek miał grube mury: wśrodku kamień wapienny i tłuczeń ceglany, a lico z cegły. Komitet Kopca Kościuszki Kościuszki chciałby odbudować hangar według projektów austriackich, a następnie wykorzystać jako miejsce przeznaczone na działalność biurową i naukową Instytutu Kościuszki.

© Jean Pierre Reijnen/DCI Media

HOOGE MIERDE/ARENDONK - Een grijze grenssteen geeft overduidelijk de plek aan waar Nederland eindigt en België begint. Maar het vormt ook de scheidslijn tussen aan Nederlandse zijde vergezichten met het vogelrijke Beleven en aan Belgische zijde het in verval geraakte terrein van een voormalige munitieopslag.

By Harrie Wenting

Op wat in Hooge Mierde nog altijd 'De Duitse basis' wordt genoemd, was er van 1960 tot 1997 een grote munitieopslag van het Duitse leger. Nu ligt het terrein er verlaten en desolaat bij.
In het verlengde van De Luther (Hooge Mierde) voert een fietspaadje fietsers van knooppunt 56 naar 22. Het groene hek aan zuidelijke zijde is op diverse plaatsen opengeknipt en de bunkers die je van hieruit goed kunt zien, staan uitnodigend met de deuren open. Er zijn bunkers die alleen staan of in duo. Bovenop elke bunker groeien de bomen, zowel dennen als loofbomen, even hoog als eromheen.
Dichterbij elke bunker valt op dat alle leidingen gestript en gesloopt zijn, maar in de (donkere) bunkers heerst een serene rust. De wanden van ongeveer een meter beton houden geluiden makkelijk buiten. Bij sommige bunkers staat wat rommel zoals een oude wandelwagen en een kapotte fiets en meerdere bunkers zijn aan de voorkant bespoten met graffiti.

Soldaten verjaagd

Slechts vijftien jaar nadat de Duitse soldaten hier verjaagd werden, kreeg datzelfde Duitsland in dit grensgebied de mogelijkheid om een grote voorraad munitie op te slaan, naar verluidt zouden er zelfs kernkoppen gelegen hebben. Dat laatste wordt in kringen van gemeente en defensie echter niet bevestigd.

De koude oorlog vormde in 1960 blijkbaar een groter gevaar dan Duitsland en in goed overleg met de Belgische regering mochten de Oosterburen voor een slordige vijf miljoen euro een terrein van zo'n honderd hectare inrichten met bunkers. In totaal kwamen er zo'n tachtig bunkers met een afmeting van 25 x 8 meter (binnen gemeten).

Elke bunker was voorzien van een bliksemafleider en van 40 centimeter dikke stalen deuren. Aan de zijde van Arendonk kwamen enkele gebouwen voor opslag en huisvesting, maar er waren nooit meer militairen gelegerd dan er voor de bewaking van het kamp nodig waren.

© Jean Pierre Reijnen/DCI Media

Munitie paraat

Die bewaking was tot in 1997 goed op orde, zo weten de Hooge Mierdenaren. Een twee meter hoog hek met daarboven nog prikkeldraad hield de indringers buiten en militairen met honden bewaakten de bunkers.
Maar met het einde van de koude oorlog in 1997 kwam er ook een einde aan de noodzaak om grote hoeveelheden munitie paraat te houden. De voorraad verdween weer uit de beveiligde bunkers en de gemeente Arendonk verkocht het terrein aan defensie. Daar wordt vanaf die tijd nagedacht over herinrichting van het terrein.

Op dit moment is een afgescheiden deel ingericht als asielzoekerscentrum voor zo'n 400 asielzoekers, het is het enige deel dat wel hermetisch afgesloten is. In een deel van de leegstaande gebouwen (niet de bunkers) liggen opgestapelde materialen zoals fietsonderdelen, tafels en oude kleding verspreid. Voor de open deuren zijn er resten van een kampvuurtje, een roofvogel vliegt op zijn gemak tussen de gebouwen door verder het bos in.

Technofeest

In 2017 was het terrein nog in het nieuws toen er een grootschalig (illegaal) technofeest werd gehouden. Ook werd er een man opgepakt die er illegaal in een van de bunkers verbleef en in zijn onderhoud voorzag door koperen leidingen te slopen.
In België werd er in 2012 nog een lijst opgesteld van alle leegstaande militaire gebieden, naast Arendonk waren er dat nog elf meer. Een nieuwe bestemming heeft het Arendonkse gebied nog niet, sporadisch wordt er door het leger gepatrouilleerd, maar je moet al geluk (of pech) hebben wil je hen tegen het lijf lopen.

Le bunker a gardé ses équipements d’origine (©SNCF-Sébastien Godefroy)

Normalement fermé au public, hormis pour les Journées du Patrimoine, le bunker de la gare Paris-Est devait permettre de faire circuler les trains, même en cas d’attaque au gaz.

Par Thomas Martin

Les usagers de la gare de l’Est à Paris n’imaginent pas que sous leurs pieds se cache un bunker. Commandé en 1939 pour continuer à faire circuler les trains même en cas d’attaque au gaz et achevé par les Allemands en novembre 1941, il se situe entre les voies 3 et 4. Visite.

Le bunker construit sous la gare de l’est est exceptionnellement ouvert pour les Journées du patrimoine (©PHOTOPQR/LE PARISIEN/MAXPPP)

110 m² pouvant accueillir 50 personnes

L’accès au bunker se fait par une trappe fermée à clé situé sur l’une des voies. Après avoir descendu quelques marches, on arrive à un sas de décontamination entre deux portes étanches avant de pénétrer dans ce lieu de 110 m²destiné à faire face aux attaques aériennes et notamment aux gaz qui ont marqué les générations ayant connu la Première guerre mondiale.Place ensuite à un dédale souterrain de onze salles avec chacune une fonction précise. D’un côté se trouvent les deux salles réservées au commandement, et les quatre salles dédiées à la régulation des trains.

De l’autre côté, on tombe sur trois autres salles : énergie, soufflerie, central téléphonique, précédées d’une antichambre pour le surveillant. D'autres bunkers sous d'autres gares D'autres abris identiques existaient dans d'autres gares parisiennes. Un bunker semblable a été démantelé gare de Lyon au début des années 1980. Idem à la gare de du Nord et à Saint-Lazarz en 2007. Celui de la gare de l'Est, avec son équipement d'origine, est donc unique en son genre désormais.

Un groupe électrogène, des piles et accumulateurs ont été installés pour que 50 personnes puissent travailler et respirer 10 heures durant dans l’abri, sans remplacement de l’air ambiant. Des bicyclettes fixes qui permettent de produire l’électricité nécessaire à la ventilation et au filtrage de l’air.

Un des couloirs du bunker de la gare de l’Est (©SNCF-Sébastien Godefroy)

Charge aux personnes présentes, des militaires et des cheminots, d’assurer le commandement et la régulation du trafic sur tout l’Est de la France et dans l’ensemble des voies de la gare. Selon la SNCF, si les inscriptions allemandes prouvent que les occupants avaient prévu d’en faire éventuellement usage, on ne sait pas s’il a été utilisé. Son état est en tout cas parfait.